Powód dla którego Royal Enfield zdominował rynek motocykli z silnikiem Diesla jest jeden, jako jedyny nowy motocykl miał konstrukcję zespołu napędowego z osobną skrzynią biegów, niezintegrowaną z silnikiem, co pozwalało w prosty sposób podmienić benzyniaka na Diesla.
Gdzieś około roku 1979, Indyjska firma Greaves Cotton, produkująca silniki wysokoprężne o pojemności 325cc, na włoskiej licencji firmy Lombardini, poszukując alternatywnych rynków dla zastosowania swoich silników, wpadła na pomysł wykonania i sprzedaży gotowych kitów, do łatwej konwersji Enfielda na Diesla. Na bazie tego pomysłu, kolejna indyjska firma Sooraj Automobilies wprowadziła na rynek już gotowe motocykle z silnikiem wysokoprężnym, zbudowane na platformie Enfield. Z mocą 6,5 konia i prędkością max 80 km/h, był to najwolniejszy oferowany Bullet w historii, ale za to najbardziej oszczędny, gdyż spalanie miał na poziomie 1,5 litra na 100 kilometrów. Do roku 1984 na Indyjskich drogach jeździło już 4 tysiące motocykli z silnikiem Diesla, z czego 500 zbudowała firma Sooraja.
W listopadzie 1993 Enfield India wprowadził na rynek własnego Diesla, Enfield Taurus. Oparty na tym samym licencyjnym silniku Lombardini, o pojemności 325cc. Był to maksymalnie prosty, tani w zakupie i utrzymaniu indyjski mechaniczny wół roboczy, przeznaczony dla klienta wiejskiego.
Również na początku lat dziewięćdziesiątych w Anglii, Ernie Dorsett emerytowany inżynier mieszkający w gdzieś w Shropshire, przerobił swojego Matchlessa na Diesla. Użył do tego japońskiego silnika Robin 412cc, który był stosowany do napędzania agregatów prądotwórczych i pomp wodnych. W roku 1993 Ernie wraz z brytyjskim importerem silników Robin, rozpoczął produkcję motocykli na niewielka skalę, łącząc Robina z Bulletem, tak powstał Enfield Robin DR-400. Moc 8,5 konia i max prędkość 80-90 kim/h, czyli tyle ile benzynowy Bullet 350. Spalania na poziomie 1.4-1.8 litra za 100 km. Zbudowano około 50 sztuk tych motocykli.
W Leicestershire, firma Chainwood Classic, w raz z Henrym Pricem specjalistą od Bylletów z Bristolu, rozpocza oferowanie konwersji, lub kompletnych gotowych Enfieldów, wykorzystując niemiecki silnik Hatz, o pojemności 462cc. Od roku 2001, z tym samym silnikiem Hatz 462cc, Jochen Sommer z Niemiec, rozpoczął produkcję swoich Enfieldów Sommer. Po zakończeniu produkcji gaźnikowych Royali w Indiach, Sommer przeprojektował motocykl, oparł go na własnej ramie, z wykorzystaniem innych komponentów z Włoch, Indii i Niemiec.
Oprócz tego wszystkiego, w różnych krajach, cały czas powstawało mnóstwo domowych konwersji Bulletów na Diesla, również w Polsce. Na zdjęciach motocykl zbudowany w 2010, przez naszego forumowego kolegę Sheltona.
No comments:
Post a Comment